Stephen Hawking nauczył się kierować
wiarą w Boga

W dolnej części zielonkawego monitora ukazują się wybierane przez guru współczesnej fizyki słowa: „To dzięki przyjacielowi nauczyłem się tego. Choć nie do końca rozumiem zasadę działania, fakt pozostaje faktem, iż mój wózek inwalidzki porusza się sprawniej i szybciej”.

Nowy rodzaj sterowania pojazdem Hawkinga wykorzystuje zjawisko przechwytywania neuronowych mikropotencjałów bezpośrednio z mózgu fizyka. Jak wyjaśnia twórca urządzenia, Richard Feynman, ludzki mózg zbudowany jest w ten sposób, że jego część odpowiedzialna za pracę mięśni leży w bezpośredniej bliskości obszaru związanego z metafizyczną tęsknotą za bóstwem.

Profesor Stephen Hawking za chwilę będzie wierzący.

„Kiedy to odkryłem, wiedziałem już, jak zbudować urządzenie dla Stephena. Wystarczył elektroniczny czujnik, aby dać temu geniuszowi współczesnej fizyki nowe sprawne palce”, mówił Feynman. „Zasada jest prosta. Im większa będzie jego wiara w Boga tym silniejszy potencjał tej części mózgu i tym mocniejszy skurcz palca. Wykorzystując to zjawisko, należy tylko nauczyć go sterować siłą własnej wiary, aby mógł poruszać się wózkiem wolniej lub szybciej”.

Stephen Hawking jest jak zwykle pełen optymizmu. „Od czasu zainstalowania urządzenia, patrzę na świat inaczej, bardziej ateistyczne teorie o początku wszechświata snuję w czasie spoczynku, gdy na przykład siedzę sobie w kuchni, a w trakcie spacerów uwzględniam w równaniach element boski. Pewnym problemem jest, że gdy zbyt mocno wierzę w Boga, to zanadto się rozpędzam. Już raz wylądowałem na wieszaku w przedpokoju. Chyba trzeba coś poprawić w czujniku”, wyświetla jego zielonkawy monitor.

„Najtrudniej jednak było mi się nauczyć skręcać”, dodaje Hawking. „Radzę sobie w ten sposób, że w odpowiednich momentach przechodzę na agnostycyzm. Nie wiem dlaczego, ale skręt w lewo wychodzi mi znacznie lepiej. W prawo za bardzo mnie znosi. Być może ma to coś wspólnego z tym, że w temperaturze pokojowej czas biegnie zgodnie z ruchem wskazówek zegara albo że teoria kwantowa nie uwzględnia dzwonka do drzwi. Tak czy inaczej jest, to osobliwość, choć trudno powiedzieć, który z jej parametrów przyjmuje wartości nieskończone”.