Pasy bezpieczeństwa wprowadzane we wszystkich windach sprzed 1989 roku

	Napis bezpieczeństwa używany w windach przed rokiem 1989.

Dotychczasowy system zabezpieczeń stosowany w windach montowanych przed 1989 rokiem, polegający na zamieszczaniu w nich tabliczek informacyjnych z numerami telefonów awaryjnych, często zawodził. Zazwyczaj pasażer w momencie uzyskania połączenia nie był już w stanie rozmawiać. Próby wprowadzenia obowiązku powiadamiania pogotowia dźwigowego przez użytkownika na godzinę przed planowanym skorzystaniem z windy nie zdały egzaminu.

Z kolei wyposażanie dźwigów osobowych w spadochrony powodowało tylko ich nadmierne obciążenie, co kończyło się zwykle natychmiastową katastrofą. Dopiero pomysł inżyniera Adama Michalika zamontowania w windach bezwładnościowych pasów bezpieczeństwa spełnia oczekiwania.

„W chwili gdy winda spada na przykład z ósmego piętra i robi to coraz szybciej, osoby znajdujące się wewnątrz bezwładnie obijają się o ściany i nawzajem o siebie”, obrazowo wyjaśniał Michalik.

„W takiej sytuacji o jakiś uraz nietrudno. Szczególnie jeśli gruby wpadnie na chudego albo nagle wybuchnie bójka. Natomiast pasażerowie zapięci w pasy bezpieczeństwa, w momencie jej zerwania czują jedynie delikatne szarpnięcie, a potem, mimo gwałtownego przyspieszenia, utrzymują stabilną pozycję do momentu wpadnięcia windy do piwnicy. W ten sposób ratujemy ich życie między ósmym piętrem a parterem. Obecnie pracuję nad zabezpieczeniem pasażerów na ostatnim odcinku opadania windy”, zakończył Michalik.